De mango (Mangifera indica) of manga is de commercieel belangrijkste soort uit het geslacht Mangifera en is na de banaan het belangrijkste fruit uit de tropen. De groenblijvende boom kan een hoogte van 40 m bereiken. De boom heeft een dichte, brede kruin. De afwisselend geplaatste bladeren zijn leerachtig, glad, glanzend, donkergroen, gaafrandig en hebben een ovale, toegespitste vorm. Het blad is 15 à 30 cm lang en tot 3,5 cm breed. De bladsteel is 2 à 6 cm lang. De eindstandige, vertakte bloeiwijzen kunnen tot 100.000, enkele millimeters grote, gelige of rozige bloemetjes bevatten. Van deze bloemen wordt maar een klein deel bestoven en rijpt een nog kleiner deel uit tot volwassen vruchten.
De mango is een steenvrucht die in vorm varieert, afhankelijk van het ras. De vruchten zijn 5 à 40 cm lang, meestal asymmetrisch, ovaalvormig en vaak gekromd met aan het uiteinde een korte, brede tuit. Er bestaan echter ook rassen met bolvormige vruchten. De schil is tot 2 mm dik, glad en glanzend. De vruchten zijn rijp, groen, geel, oranje, rood of bontgekleurd. Het rijpe vruchtvlees is zacht en sappig, licht oranje van kleur en vezelig tot bijna vezelloos. De vrucht smaakt zoet-aromatisch en verspreidt een zoete geur. De smaak hangt ook af van het gehalte aan terpentijn, wat bij goede rassen laag is. Aan de hand van de geur is ook de rijpingsgraad betrouwbaar vast te stellen, want er zijn immers ook vruchten die rijp groen van kleur zijn. De steenpit is houtig en afgeplat en zit stevig aan het vruchtvlees vast.
Rijpe vruchten worden als handfruit gegeten en onrijpe vruchten kunnen als groente worden bereid of worden ingelegd in zoetzure curry's. De bloesem van de mangoboom is ook eetbaar en levert bovendien een zoete honing. Het hout van de mangoboom kan worden gebruikt voor de fabricage van meubels.
De mango komt van nature voor in India waar de vrucht en de boom heilig zijn. De mango speelt een rol in de symboliek van het boeddhisme. Sinds 1830 wordt de plant wereldwijd in de (sub)tropen gekweekt, het meest noordelijk in Israël en Florida.
Mango bevat enzymen (een soort kleine schaartjes) die eiwitten afbreken door de eiwitketens in stukjes te knippen. Mango is dan ook moeilijk met ijs , melk of vlees te combineren. Men blancheert mango daarom voor gebruik als mango in combinatie met zuivel of gelatine wordt verwerkt. Door dit blancheren worden de proteasen inactief.
Bron : wikipedia - meer informatie op deze site
